ميد مد بوي بهار ، ازجوانه ها ... مي لغزد يخ ازتن ، ساقه ها

ميد مد بوي بهار ، ازجوانه ها

مي لغزد يخ ازتن ، ساقه ها

اين غزل آفرينان ، نشانم ميدهند

برسر شاخه ها ، نگين سبزشان

سبزي جوانه ها و، صفاي باغ

نغمه ي بلبلان را ، هست نشان

سکوت شگست وباغ ، غرق غزل

خروش صبحدم ونغمه و ، عطرگل

چکيد بر لب باغبان ، نواي غزل

سرود. ازشوق ، ترانه وغزل

خروش اهل ادب وبزم شاعرانه شد

خداي راشکرکه وجد وحال ، عاشقانه شد

بي خبرزخويش و، راه نشانم دادي

بنازم چشم را چراغ ، دستم دادي

حديث مهرخواندي ، درغزل هايت

غلام هم ميشود ، مست غزل هايت

غ..ر..آ